XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Artzaiak aharia hartu eta kobazulotik atzeraka irtenaz etxeratu ahal izan zuen alaba.
Hemen ere, Mari-ren erreinua eta etxea dauzkagu bi biak muturka; biraoak etxetik urrunarazten ditu etxeko semealaba madarikatuak eta basorako bihurtzen ditu.
Basoko lupuak nahiz txerrama gorriak gu jan gintzakeela esatea bezalaxe da, edo arkume buruzuri jaio izan bagina desiatzea bezala edo kaka-mokordo bat izan bagina bezala.
Aharia artaldetik lapurtu eta mendiratua izaten den bezalaxe gerta lekio madarikatutako edonori: denen zeinua kobazuloa da, eta etxea utzi beharra.
Mendiratuaren errekuperaketa problematiko eta larri da oso.
Alaba ez omen zen ama bertaratu arte errekuperatzerik ahal izango.
Ahari ebatsiaren bila kobazulora sartutako artzainak ahariari adarretatik heldu eta Kobazuloko Damia begi-bixtatik utzi gabe, atzeraka ibiliaz aldegin omen zuen.
Eta esan omen zion orduan Damiak:
Etxetik
Basabizitza ez zuen harek inoiz abiapuntutzat eduki, kobazuloa hel-muga eta hel-buru hutsa izan zen: bere ibilera domestikoaren muga bat besterik ez.
Etxea zen haren oin-harri, abiapuntu eta erdi (*)